Handdesinfectie

Belangrijkste factor is het voorkomen van de verspreiding van ziektekiemen en infecties. Handdesinfectie is een gemakkelijke en tijdbesparende toepassing en herstellende huidverzorgingsformule.

Ignaz Semmelweis (Duits-Hongaarse arts) was in 1847 één van de eerste welke stilstond bij het ontsmetten van de handen. In 1862 ontdekte Louis Pasteur (Fransman) dat bacteriële cellen kunnen vermenigvuldigen op niet levenloos materiaal. Zo ontdekte Sir Joseph Lister rond 1865 dat de slechte wondgenezing veroorzaakt werd door de bacteriën. Robert Koch (Duitse arts en microbioloog) maakte in 1882 van deze ziekteverwekkers (bacteriologie) een gerespecteerde wetenschap. Tot op de dag van vandaag worden de dagelijkse routine in klinieken de hygiëne regels bepaald volgens de RKI-richtlijnen. Carl Flügge, Koch's opvolger, standaardiseerde in 1905 de hygiene regels voor chirurgie: handen schrobben (enkele minuten) met zeep en een borstel. Het hygiënisch schoonmaken van de moest volgens Peter Kalmár efficienter, sneller en huidvriendelijk worden. In 1965 werd voor het eerst op alcohol gebaseerde en huidvriendelijke handdesinfectie middel geintroduceerd.

Welke handdesinfectie kan het beste worden gebruikt?

Er zijn slechts 2 type handdesinfectie namelijk in gel vorm of in een vloeibare (waterachtige) vorm. Het voorkomen van het uitdrogen van de huid wordt aangeraden in gel vorm te gebruiken. De vloeibare (waterachtige) vorm desinfectie wordt doorgaans gebruikt om vluchtig de hand en huid te desinfecteren. Bij veelvuldig gebruik dient na gebruik wel de huid worden ingevet met een hand-huid creme. Bij een gel-vorm is dit niet nodig omdat deze een verzorgende werking heeft. De gelvorm is het meest geschikt voor prive gebruik, in zorginstellingen wordt doorgaans de meer vloeibare vorm gebruikt.